Olde Luu eten een hapje in de School met de Bijbel

De Nederlandse taal is rijk aan verstandige wijsheden die we ons goed ter harte moeten nemen omdat ze het leven veraangenamen. Zoals het spreekwoord wie goed doet, goed ontmoet, dat door de Buurtvereniging Bekveld en met name door de dames Rita Oldenhave, Anniet Steenblik, Jannie Rexwinkel en Ursula Meijerink volop in praktijk gebracht wordt met het project Olde Luu.

De editie van afgelopen woensdag bracht een proeverij die door Rene’s Maaltijden verzorgd werd. Twee dames van deze onderneming uit Halle waren naar de School met de Bijbel getogen om de aanwezigen te fêteren op de kookkunst van het bedrijf.

Of dit werkelijk in de smaak viel, zullen de Olde Luu u zelf moeten getuigen, maar gezellig was het zeker. Er gaat immers niets boven het samen in ontspannen sfeer tafelen. De tongen komen dan niet alleen los van de spijzen, maar de stemming die daaruit ontstaat, is zo ontwapenend dat de verhalen en dus ook de grappen ongeveer net zo makkelijk ter tafel verschijnen als de spijzen.

Wat opvalt in deze laatste editie van Olde Luu is dat er zich een vaste deelnemerschare begint te manifesteren en dat daarmee de saamhorigheid versterkt wordt. Als je samen naar een film over oud-Hengel kijkt, samen een rijtoertje met een Jan Plezier maakt en samen bij een muziekmiddag met polonaise toe je stemming laat verhogen, dan werkt dat als smeerolie in een verroest uurwerk dat daardoor meteen weer gaat lopen.

Over uurwerk gesproken, de dames die de middagen organiseren hebben inmiddels vele uren vrijwilligerswerk besteed aan het welzijn van de gemeenschap. Bij alle maatschappelijke mineur die we dagelijks op de beeldbuis of in de dagbladen voorgeschoteld krijgen, blijft Bekveld toch maar mooi bij de tijd als het om de positieve kant van het intermenselijk contact gaat.

Dan mag aan de Olde Luu de tand des tijds geknaagd hebben, ze zaten er weer monter bij, want tijd heelt alle wonden die een lang leven nu eenmaal opleveren.

Jannie Rexwinkel opent de middag.

Bonbons bij de koffie.

De dames van Rene’s Maaltijden.

De hutspot met haché gaat erin als hutspot met haché.

 

 

Nieuwjaarsbijeenkomst van menvereniging ‘In stap & draf’ druk en gezellig

Passie en traditie vormen een ideaal verstandshuwelijk waarbinnen zelden een flitsscheiding voorkomt. De mensport is zo’n typisch voorbeeld van een liefhebberij die uit passie en traditie voortgekomen is en die ondanks, of juist door de alsmaar voortschrijdende moderniteit, zich op een toenemende belangstelling mag verheugen.

Menners zijn bevlogen mensen die wars van het modernisme, de onthaasting zoeken en vinden. Waarom anders zou je in plaats van zo snel mogelijk van A naar B te reizen, de trage tocht per koets prefereren? Of spreekt hier toch de liefde voor het paard het hoogste woord?

De gelukzaligen zijn onder ons, als je mensporters bezig ziet met hun grote passie die toch in veel opzichten terug te voeren is op het nostalgisch gevoel. De menvereniging ‘In stap & draf’ is een belangenvereniging van gepassioneerde mensporters. Waar passie en traditie hoogtij vieren zie je ook dat gedreven vrijwilligers zich inzetten om het iedereen naar de zin te maken zodat de gemeenschappelijke passie nog meer vreugde schept.

Met deze overtuiging en intentie vond afgelopen zondagmiddag de nieuwjaarsbijeenkomst van “In stap en draf’ plaats. Voorzitter Gert Harmsen voerde voor de toegestroomde leden van de menvereniging het welkomstwoord. Terwijl buiten demonische wolkenpartijen en regenvlagen het Hengelse landschap in herfsttij zette, werd binnen met versnaperingen en drankjes de sfeer op gewenst niveau gebracht.

Er hing een ingetogen stemming, wat bepaald niet verwonderlijk is, want menners weten dat je met een paard ingetogen communicerend tot hogere wederzijdse prestaties komt dan met tieren. Dus de onderlinge communicatie tussen de menners ging van hetzelfde leien dakje en sudderde in een typisch plattelandse zondagsrust voort. In een hectische wereld waarin haastigheid de maat is, voelde de middag als een stap terug in de tijd, toen over Achterhoekse zandpaden paard en wagen mens of waar van A naar B verplaatsten. Gelukkig zijn er nog van de lui die enkele boven een massa pk’s prefereren. Al was het maar om in dit hectisch tijdperk even op de rem te trappen.

Rest nog te vermelden dat de drukbezochte nieuwjaarsbijeenkomst door de zalige appelbeignets en oliebollen van Marcel Schiphorst niet alleen gezellig maar ook lekker was, want liefde gaat natuurlijk ook door de maag.

Foto-impressie van de middag:

De leden stromen toe.

Voorzitter Gert Harmsen opent de nieuwjaarsbijeenkomst.

De smakelijkheden van Marcel Schiphorst.

Menners hebben het over…de mensport.

Deze aankomende coryfeeën waren er ook.

Hélène Victorine de Fremery over haar Zwitserse koets.

Ook lekkers voor tuigmaker Oonk en dochtertje.

Menners hebben het bijna altijd over de mensport.

Ook de voorzitter doet barwerk.

 

 

 

Zeer drukbezochte nieuwjaarsbijeenkomst 2020 van de Buurtvereniging Bekveld

Eendracht maakt macht, maar ook heel veel lekkernijen en gezelligheid, zagen we afgelopen zondag op Den Branderhorst, waar de editie 2020 van de nieuwjaarsbijeenkomst van de Buurtvereniging Bekveld gehouden werd. Het werd het levende bewijs dat de Buurtvereniging Bekveld de toekomst heeft, want in de keuken stonden dames van zeer verschillende generatie hun zelfgemaakte soepen op te warmen, terwijl de jonkies van de maatschap Smeitink het zware werk deden met het uitdelen van versgebakken wafels en het sjouwen van kratjes gul goud uit Groenlo. Het was deze editie alle zeilen bijzetten, want de drukte was overstelpend.

Buiten waren er de schermutselingen van regen en wind die het met elkaar oneens waren, binnen hing een sfeer die bewijst dat de Bekvelders niet lang zonder elkaar kunnen en zeker niet van plan zijn een hele winter lang elkaar niet te zien en te spreken.

Onder het boertige plafond van Den Branderhorst is het goed vertoeven, herinneren we ons van de vorige edities, dus werd de genoten gastvrijheid volop en in aangename ambiance benut voor het uitwisselen van nieuwtjes en werden de gebeurtenissen van het vorige jaar nog eens aan het voetlicht gebracht. Natuurlijk zijn daar ook een paar droevige gebeurtenissen in te noemen, maar Bekvelders kennende worden degenen die er om gezondheidsredenen niet bij konden zijn met steunbetuigingen een riem onder het hart gestoken.

Dat de middag een groot succes was moet vooral toegeschreven worden aan de vrijwilligers die kosten noch moeite spaarden om het tot succes te maken. Vrijwilligers zijn het goud van een leefgemeenschap. Hoewel, goud kan in waarde dalen, maar vrijwilligers zullen altijd waardevol zijn en blijven. We hopen dan ook van harte dat ze nooit zeldzaam zullen worden, want een gemeenschap kan niet zonder, tenzij ook Bekveld in stadse fratsen wil verzanden.

Misschien over 100 jaar, maar er is nog tijd genoeg om het tij van de andere zijde van de IJssel te keren.

Dus op naar een vrijwilligerstalrijk 2020!

Foto-impressie van de middag:

De afdeling warme dranken.

Aan de stamtafel van Den Branderhorst.

Nee dit is niet Anniet.

Hier is ze wel met een welkomswoord.

Kijk, zo vul je kniepertjes.

De dames zijn het roerend met elkaar eens.

Scheutje wijn in de soep?

Ook de wereldpolitiek verscheen ter tafel.

Ook boeren zoeken het hoger op.

Ondertussen in het rokershoekje.